Μα κάνω κάτι λάθος?

Και ξαφνικά έρχεται μια στιγμή που αισθάνεσαι πως τίποτα δεν κάνεις σωστά.
Περνάει από το μυαλό σου πως έχεις κάποιο κουσούρι και σου συμβαίνουν όλα όσα σου συμβαίνουν. Μια σφαλιάρα, ένας τοίχος που "έπεσε" πάνω σου με χίλια, ενώ εσύ κοίταζες το όμορφο λειβάδι. Και όλα ειναι στραβά. Να φταίει το στραπατσαρισμένο πρόσωπο; Που έχει τα μάτια αλλού για αλλού; Ή μήπως ο φόβος μην ξανατύχει και πέσεις σε τοίχο χωρίς να το περιμένεις; Πριν το "ατύχημα" ποτέ δεν ζούσες με την αγωνία να βρεις το άλλο σου μισό. Απλά ήρθε, εκεί που δεν το περίμενες. Στο πρόσωπο κάποιού που δεν θα το φανταζόσουν ποτέ. Έπαιξες τα χαρτιά και ενώ ήσουν σίγουρος για το Full του Άσσου, σου είπαν πως έχασες χωρίς να σου εξηγήσουν το γιατί... τώρα ότι χαρτί και να παίρνεις στο χέρι σου το θεωρείς καμμένο. Ή ακόμη κι αν είναι καλό ιδρώνεις, καρφώνεσαι.

Πόσο εύκολο είναι να παραδεχθείς άραγε πως γίνεσαι κατίνα ξαφνικά; Πως σε πιάνουν οι κακίες με ό, τι βρεθεί στο διάβα σου; Σκέφτεσαι πονηρά και καχύποπτα για όλους και προσπαθείς να μειώσεις τα πάντα γύρω σου, μπας και φτάσουν στο δάπεδο και μπορέσεις να τα αντικρύσεις κατάματα. Και δεν ήσουν έτσι... ποτέ δεν έκανες πικρόχολα σχόλια για άλλους εσύ! Όμως τώρα το έχεις ανάγκη. Και αφού το πρόσωπο που έπρεπε να φάει το φτύσιμο στο μέτωπο δεν το φτάνεις, προσπαθείς να γεμίσεις τον άερα με βρωμιά μπας και περάσει και λερωθεί από τύχη! Όμως ο έρωτας δεν παίζει έτσι. Ούτε λειτουργεί με στενό μαρκάρισμα, ούτε δουλεύει με χαρτάκι προτεραιότητας και κατά παραγγελία. Μάλλον πρέπει να κάνεις πίσω. Γιατί μέχρι σήμερα όλα είχαν λόγο και αιτία. Μια τεράστια ανοιχτή πληγή που αιμορραγούσε. Αυτή η πληγή όμως θα κλείσει... κλείνει μέρα με τη μέρα, ακόμη και αν δεν θέλεις κατά βάθος γιατί φοβάσαι πως αν κλείσει, θα τελειώσει και εκείνη η ιστορία! Θα χαθεί... η πληγή είναι η απόδειξη - η μόνη που έχεις - πως υπήρξε! Όταν όμως θα δείχνεις σε όλους καλά, υγιής, αλλά θα συμπεριφέρεσαι σαν άρρωστος - τότε θα υπάρξει πρόβλημα. Και θα χάσεις τον εαυτό σου...